Hallo, Nangadev! Het KinkeliBa-team nodigt jullie vrijdag 21 april om 18 uur van harte uit op hun eerste Literair Café in onze boekhandel. In het kader van hun werking en projecten in Senegal organiseren ze dit event in Roeselare om jullie te ontmoeten en de Senegalese literatuur in de kijker te zetten.
Het literair café zal draaien rond auteur Mohamed Mbougar Sarr en zijn boek “De diepst verborgen herinnering van de mens” (Prix Goncourt 2021).
Het belooft een interessant programma te worden en een uitgelezen kans om te proeven van de Senegalese literatuur.
Programma
Ben je er graag bij? Klik hier om je in te schrijven: https://kinkeliba.world/nieuwsbrief-copie/
We zetten het jaar sterk en mooi in. Vrijdag 20 januari komt Fleur Pierets namelijk naar de winkel. Ze zal geïnterviewd worden door Liza Noteris over haar nieuwe boek: Heerlijk Monster. Bent u er graag bij? Schrijf u in via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. met in het onderwerp "Fleur Pierets" en vermeld in het bericht uw naam en het aantal personen.
Over het boek:
Is een vrouw, een schrijvende vrouw, een lesbische vrouw, het aan zichzelf verplicht om ook over deze thema’s te schrijven? Heeft ze de verantwoordelijkheid haar verhaal te vertellen, omdat niemand anders het voor haar doet? Omdat ze anders ongezien blijft?
Op zoek naar een antwoord op deze vragen doet Fleur Pierets waar ze goed in is: onderweg zijn. Met het boek Carol van Patricia Highsmith – de eerste roman over een vrouwenliefde met een relatief goed einde – als leidraad, gaat ze op zoek naar wat het betekent om zichtbaar te zijn. Om ruimte in te nemen.
Ze volgt de route en de plaatsen die Carol en Therese tijdens hun geheime roadtrip door het midwesten hebben bezocht, ze legt linken met vrouwelijke kunstenaars en maatschappelijke tendensen, slaat een brug tussen heden en verleden. Haar tocht leidt haar naar de hedendaagse schrijvers van lesbische literatuur, naar een mogelijk nieuwe liefde en naar een kluwen van polyamorische kunstenaars, tot ze tegen haar eigen vooroordelen aanloopt en moet beslissen of ze aankomst en vertrek laat samenvallen.
Wie?
Fleur Pierets (1973) is schrijver, kunstenaar en activist. Van haar boek Julian (2019) zijn meer dan 10.000 exemplaren verkocht. Het wordt momenteel verfilmd. Ook schreef ze de kinderboeken Love around the World en Love is Love (2020) in opdracht van het MoMa.
Heerlijk monster, haar nieuwe boek, is ‘een van de levens die ik had kunnen leiden’, zegt Pierets, die haar naam als schrijver vestigde met Julian (2019), een boek als een rouwmonument voor haar vrouw en hun liefde. Ze vormden samen het kunstenaarsduo JF Pierets, dat voor het project ‘22’ zou trouwen in alle landen ter wereld waar het homohuwelijk toegelaten is. (Bron: DS Zaterdag 3 december 2022)
WAT ALS STRAKS ...
IK MAAK ME ZORGEN DAT ...
HAD IK NIET BETER ...
Zijn dat vragen die wel eens door je hoofd spoken? Dan ben je misschien wel een piekeraar. Zaterdag 3 december interviewt Kathy Van Crombruggen professor Filip Raes over over piekeren en hoe ermee om te gaan.
Korte inhoud
Piekeren is geen pretje. Het brengt allerlei ellende met zich mee, en kan zelfs uitmonden in een angststoornis of depressie. Toch ben je er midden in een piekerbui vaak van overtuigd dat je, door te blijven tobben, een oplossing zult vinden voor zaken waar je in vastzit. Het tegenovergestelde is waar: door al dat gepieker blijf je juist vastzitten in je hoofd, en kom je maar zelden tot actie of oplossingen. Het leven staat op pauze en intussen begin je jezelf alleen maar slechter te voelen.
In Weg van het piekeren beschrijft Filip Raes hoe hij, als gedragstherapeut, werkt met piekeren. Al kun je piekeren nooit helemaal uit je leven bannen, je kunt er wel anders mee omgaan. Door het piekeren sneller op te merken en op die momenten sneller over te gaan tot actie, leg je het piekeren lam. Er komt meer ruimte in het leven voor dingen die er echt toe doen. Dit boek vertelt in heldere stappen hoe je een nieuwe weg inslaat. Hoe meer je die nieuwe weg bewandelt, hoe breder die wordt en hoe meer je jezelf bevrijdt.
Filip Raes is gedragstherapeut, psycholoog en professor psychologie aan de KU Leuven.
Kathy Van Crombruggen studeerde sociologie en klinische psychologie en heeft haar praktijk Vividus in Mechelen.
Het belooft een interessante en leerrijke avond te worden. Er wordt ook tijd vrijgemaakt voor vragen vanuit het publiek. Ben je er graag bij? Schrijf je in door een mail te sturen naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. met in het onderwerp "Filip Raes - Piekeren" en in het bericht uw naam en het aantal personen.
Toegangsprijs is 4 euro, die in mindering wordt gebracht indien u het boek aankoopt.
Annick Vansevenant
voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M
Editie mei 2022
Jouw afwezigheid is duisternis, Jon Kalman Stefansson, Ambo/Anthos, 2022****
Gaat het om een predikant? Is de predikant gewoon het alter ego van de hoofdfiguur? Iemand die zijn innerlijke stuurt en hem dan ook letterweg op weg zet in tijd en ruimte? De herinneringen opnieuw tot leven brengt? Dat laat de auteur ietwat in het midden. Maar tijdens deze innerlijke expeditie worden fragmenten van het IJslandse leven met warmte beschreven. Koel maar vulkanisch soms, net zoals het landschap daar. Zelden las ik een boek dat zo hard was voor het leven daar. Zelden las ik een boek dat zo nabij het idee ‘liefde’ en ‘afscheid’ komt. Weinig blijft bestaan, behalve dat landschap, de hardheid van grond, de zachtheid van gestorven geliefden. Maar het bestaan op die grond is wisselvallig, desolaat, hot en cool. Wat mij betreft, een prachtboek en na het lezen weet je nog maar eens: alleen IJslanders schrijven zo over hun land. Een ets op het randje, een schets van schots en scheef. Maar oh zo menselijk in het isolement.
Een boek om traag te lezen en liefst ook zonder storing. Gewoon in een zetel en je tijd nemen. Laten indringen dit indrukwekkend boek. Een beproefde manier van onthaasten.
The anomaly, Hervé Le Tellier, Penguin Random House, 2021***
Nog vijf minuten tijd was er over op de luchthaven. Snel een boek kopen, de voorraad was op want de wachttijd was langer dan voorzien. Snel snel naar een bookshop. Tussen de ‘stationsromannetjes’ die nu ‘airbooks’ heten, snel iets oppikken. De prijswinnaar van Prix Goncourt 2020. Pas na de snelle aankoop had ik door dat het een Frans auteur betrof in Engelse vertaling. Maar goed, als een prijswinnaar uit Frankrijk sjeest door de Engelse vertaling dan zal het oorspronkelijk verhaal ook niet zo geweldig zijn. Enfin, een uitvlucht naar de vlucht die ons te wachten stond.
Het boek boeide zeker. Het verhaal is nogal wijd gezet en dat precies deed me aarzelen voor de vierde ster. Alles begint met een vlucht van Air France die blijkbaar met een paar maanden verschil twee keer landde in de VS, met exact dezelfde passagiers aan boord. Science fiction? Antimaterie? De plot heeft veel gemeen met de bestsellers van Cixin Liu (zie een van de vorige blogs). Wetenschappers en politici, militairen en wereldwijde conferenties proberen te snappen wat de oorzaak is. Intussen worden mensen in quarantaine gezet en benoemd volgens de vlucht als ‘June’ of ‘March’.
Daarnaast is er de confrontatie tussen twee identieke figuren die na een paar maanden in ‘hun’ realiteit die anders is geworden, elkaar ontmoeten. Wat is liefde? Wat is terminaal ziek zijn? Hoe kijk je aan tegen een echtscheiding, tegen incest? Kan de tijd omkeren?
De auteur heeft iets gemerkt van wat nieuw is in onze kosmos. Wat het boek spannend en zeer leesbaar houdt maar toch iets mist van volhouden. Na een heisa en oproepen van personages die wetenschappelijk en politiek bezig zijn, gaat Le Tellier over naar de menselijke confrontatie met hoe jij was drie maand terug. Dat raakt het geheel. Het zijn delen van verhalen die uiteindelijk geen lus meer vinden.
Toch graag gelezen al was het plot rijk genoeg om er iets meer van te maken.
Elisabeth Finch, Julian Barnes, Atlas Contact, 2022***
Ik ben absoluut fan van Barnes. Indien je mij een top 5 vraagt van favoriete boeken dan komt Barnes in zicht. ‘Hoogteverschillen’ als roman. ‘In ogenschouw’ als aparte literaire blik op kunst.
De boodschap is duidelijk. Dit is niet het beste van Barnes. Ook ‘De man in de rode mantel’ vond ik niet op zijn niveau. Laat me uitleggen waarom ook ik dat boek slechts 3 sterren geef terwijl de literaire pers het boek omarmt.
De setting is goed als startpunt. Je krijgt een anglofiele situatie van een leerling (mannelijk) en een oudere teacher (vrouwelijk maar niet te vrouwelijk). Tot daar aan toe. Dat Barnes snedige dialogen kan neerzetten, is niet nieuw. Sommige zijn juweeltjes. Maar het ontbreekt compleet aan een plot. Het gaat om tonen wat hij denkt en weet van parallellen tussen de antieke tijd en heden. Uiteindelijk wil de auteur zijn eruditie tentoonstellen. Dan had hij beter een non-fictie geschreven over wat hij als link ziet tussen zeer vroeger en nu. Maar de prutserij van figuren daartussen lijkt me een zweem van overdreven zoeken om het tot fictie te maken.
De zonden van onze vaders, Asa Larsson, Ambo/Anthos, 2022***
Een turf van 500 bladzijden zonder veel extra ruimte. Een enorme opgave om een thriller op zo’n volume spannend te houden. Dat is dan ook direct het minpunt van dit boek. Er wordt geschreven om te schrijven en sommige delen zijn gewoonweg niet van belang in het geheel van een toch wel boeiende plot.
Zweden is uiteraard een fantastisch land om je te laten gaan in natuur, oude cultuur en vernieuwing die soms desastreus blijkt voor de omstreken van Kiruna, een mijnstad die letterlijk ondergraven werd en inderdaad compleet werd verplaatst. Larsson kent het land als geen ander en hoe zij de zaken beschrijft, zal alle Zweedse en Scandinavische lezers bekoren. Maar een plot maken met een ‘uitgestrekt’ land voor ogen is gevaarlijk. Je verliest je in alles.
Nochtans was de beginfase zeer goed. Uitstekend zelfs. Maar na driehonderd bladzijden begint een en ander zicht te herhalen. Het verhaal stokt, de spanning zakt. Wat me wel bijblijft, is een vanzelfsprekende corruptie die net over de grens naar het oosten gaat. Evengoed een vast thema in veel Scandinavische crimi’s op tv.
Voor mij een goed leesbaar boek. Zonder pretentie.
Autopsie, Patricia Cornwell, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 2022***
Weeral een boek met Kay Scarpetta, patholoog anatome, in de hoofdrol. Zij maakte dit beroep sexy en is zonder twijfel de best verkochte thrillerserie ter wereld. Terecht. De personages zijn geen helden, hebben hun twijfels en zwakheden al zijn ze misschien stuk voor stuk hoogbegaafd. Dat geldt zowel voor Kay, voor haar nichtje Lucy als voor haar man die topfunctionaris is bij de FBI. Wie nog nooit iets las van Cornwell en graag meegenomen wordt in een spannend verhaal moet zeker aan de Scarpetta-reeks beginnen. Ook dit keer weer een boek van hoog niveau. De dokter keert terug naar haar eerste stek, Virginia. Dan vallen een aantal misdaden samen. Of niet? Wie loopt gevaar en is een moord in een ruimtelab à la ISS mogelijk? Ook Cornwell ontsnapt niet aan de aantrekking van de kosmos. Een nieuw gegeven in het spannende genre.
Een zeer goed boek. Goed aaneengeschreven en geloofwaardig ondanks een gegeven als een ‘ruimtemoord’. Fun verzekerd!
Kruisdagen, Annick Vansevenant, Bibliodroom, 2022
Geen sterren, geen bespreking. Dat zou niet gepast zijn gezien ik zelf auteur ben van het boek. Literaire misdaadfictie met een kat en een kauw in de hoofdrol. De polders als landschapselement. Dorpspolitiek en een bakkerij als actiepunten.
Jouw reacties zijn altijd welkom via De Zondvloed.
Eenling zijn, Rüdiger Safranski, Atlas Contact, 2022*****
We leven in een tijdperk waar individuele vrijheid hoog wordt aangeschreven en elke aanval op die vrijheid wordt verketterd, zelfs als die gebeurt in naam van een of andere religie. Maar zijn we wel individueel bezig? Wat betekent het ‘eenling’ te zijn?
Luisteren naar je eigen stem, je geweten, het goddelijke woord? Safranski neemt de lezer op bevattelijke wijze mee door eeuwen nadenken over het eigene en het sociale. Figuren als Luther, Kierkegaard, Michel de Montaigne, Heidegger, Hannah Arendt, Sartre, Jünger,… worden belicht vanuit de vraag hoe zij als individu omgingen met de massa, de maatschappij, het sociaal engagement, het geloof. Uiteindelijk vindt Safranski zich best terug in een zinsnede van Ernst Jünger: “Het gaat om de ‘zijnsverdichting’ die je ervaart wanneer je besluit ‘uit de statistiek’ te stappen en je eigen karakteristieke existentie te grijpen. Daarbij wordt beslist ‘of hij zijn zo-zijn hoger waardeert dan zijn er-zijn’.”
Jammer dat Safranski vooral terugblikt op een vrij actueel thema. Met nieuwe communicatiemedia, zo schrijft hij in een slotbeschouwing, zijn diverse podia ontstaan voor zelfexpressie die bijval zoekt op het wereldwijde web. Influencers en followers. Een boeiende thematiek wat betreft de vraag hoe we ‘eenling’ blijven in ‘social’ media. Daarover heeft hij het niet. Typisch Safranski overigens; de geschiedenis van denken uitpuren tot vragen van nu. Oplossingen biedt de auteur niet. Wel worden vragen aangereikt die verder gaan dan een muisklik.
Relatief gemakkelijk om te lezen. Je hoeft de diverse denkers en filosofen niet goed te kennen, de lijn is goed te volgen en wordt ook per niche samengevat.
Gastvrijheid, Peter Venmans, Atlas Contact, 2022****
Alweer een boeiend essay van Venmans. Eerder las ik van hem ‘Over de zin van nut’ en ‘Het derde deel van de ziel’. Hij schrijft over filosofie zoals je buur zou praten over het weer vandaag. Entertainend, duidelijk en met kennis van heden en verleden. Geen Heideggeriaanse overvloed waar je zin per zin moet analyseren en drie keer herlezen om te begrijpen wat er staat. Dat maakt dat een lezer zich gastvrij ontvangen voelt en al lezend kan meedenken met de auteur wat best goed is om de geest wat aan te scherpen.
Gastvrijheid is een oud begrip en blijft verbazingwekkend actueel. Venmans begint met Odysseus en hoe hij op zijn zwerftocht werd ontvangen, soms hartelijk, soms met tegenzin en soms listig. Dat antieke verhaal maakt veel duidelijk. De rol van gast en gastheer of -vrouw, de verwisselbaarheid van die rollen, de hartelijkheid én de regels én de afstand die gelden, het in acht nemen van discretie, de tijdelijkheid. Elementen die hij dan verder uitspit naar o.a. een aantal religies waarbij het christendom toch wel centraal staat. De katholieke West-Vlaamse geboortegrond van de schrijver is niet volledig uit te wissen al spaart hij zijn kritiek niet op het instituut kerk. Uiteraard ontbreken filosofen als Kant, Levinas, Sartre, Weber, Ahrendt en (in de rand) ook Sloterdijk niet. Leuk wordt het als hij hostis en hospitality vergelijkt. Is een gast ook niet altijd een beetje vijand? Het woord ‘gastvrijandigheid’ was voor mij nieuw en wordt hier goed belicht. Massatoerisme, migratiethematiek en het mogen beschikken over een privéleven maar geen recht hebben op rechten. In die zin ook een confronterend boek. We gaan achteloos om met anderen en zijn gastvrij voor wie wederkerig gastvrijheid en diensten betoont. Wat is het verschil tussen gastvrijheid en netwerken? Een boeiende vraag.
De auteur stelt meer vragen dan hij beantwoordt. Eigen aan filosofen, vermoed ik. Maar in elk geval zet het aan tot reflectie. Wie laat ik toe over mijn drempel en in welke mate wil ik daarin risico’s nemen?
Voor CD&V zou dit een mooi startpunt zijn naar diepgang met brede visie.
Snuit! Lekker buiten, Koen Kohlachter en Floortje Vantomme, Houtekiet, 2022*****
Ja, spelen buiten maakt je vuil. Ja, er zijn soms rare beestjes. Ja, het kan soms moeilijk zijn of geduld vragen. Ja, het is avontuurlijk en soms ben je als (groot)ouder te snel bang en rem je voortdurend dat prikkelend gevoel van spanning af.
Dit is een prettig doe-boek voor ouders met jonge kinderen. Leren ravotten, de natuur ontdekken en veel weetjes opsteken over wat je op een plaats kan zien of ontdekken. Exploratie tot en met het achterwerk. Want zelfs daarover vind je een bladzijde: welke plant is het beste toiletpapier? Grappig maar ook wel educatief. Want zo zoek je samen naar soorten en merk je de zachtheid en stekeligheid. Zintuiglijke ervaring voor vrij primaire behoeften… Het boek is ook een kijkboek waarbij de ‘saaie’ bladzijden voor grote mensen alle praktische info geven. Maar alle andere bladzijden geven heel wat tips met grote afbeeldingen waardoor het boek ook triggert naar meer en QR-codes geven dan weer een portaal naar spotify voor planten of dieren. Alvast een groot verschil met de rechttoe rechtaan wandel- en fietsboeken die Natuurpunt eerder meegaf wanneer je lid werd. Prima ook dat een grote uitgeverij hier steun geeft waardoor een breder publiek kennis kan maken met waardevolle natuurgebieden.
Op z’n minst 20 goede tips om in Vlaanderen vriendelijk de natuur te verkennen. Natuurlijk avontuurlijk. De natuur is aaibaar als wij vriendelijk blijven… En wie als kind houdt van de natuur, blijft die herinnering houden op de lange duur!
Zeer mooi en bruikbaar.
Anti-Apartheid in Vlaanderen had een rijke traditie, en ging over in nieuwe vormen van solidariteit met post-apartheid Zuid-Afrika.
Dat sociale erfgoed is nooit gefêteerd. Nooit hebben we de tijd genomen om even terug te koppelen met betrokkenen en geïnteresseerden.
Naar aanleiding van de publicatie over de International Brigade Against Apartheid organiseren we op 23 maart om 19 u een reünie in De Zondvloed, gemodereerd door Guy Poppe die in gesprek gaat met Oscar Marleyn (mede-samensteller van het boek), Marc Bontemps (ex-Wereldwinkels en NewB) en Jan Vanheukelom (ex-AKZA, ex-VAAK, ex-FOS). Er is ruim tijd voor vrije uitloop en voor memory-lanen.
Ben je er graag bij? Graag een seintje aan Boekhandel De Zondvloed via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. of bellen naar 015 64 03 79.
Annick Vansevenant
voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M
Editie oktober 2021
Je redt een vreemde vrouw van de verdrinkingsdood en diezelfde dag hoor je dat jouw vrouw is overleden. Je blijft achter met een dochter van tien. De hoofdfiguur Pietro Paladini is een succesvol zakenman, bezig aan de subtop van een internationaal bedrijf waar getrokken en geduwd wordt om de absolute top te bereiken.
Maar met de slag laat Pietro de ratrace achter zich. Hij verschuilt zich in een absurd beschermende rol voor zijn dochter waar hij haar zelfs tijdens de schooluren vanop een parkeerplaats probeert te volgen. Als een roeping is het, om alles wat voordien belangrijk was, achter te laten. Absolute onthechting en de schooltijd op die parkeerplaats, mijmerend en observerend te bekijken. Als een ‘pont mirabeau’, waar de tijd vloeit door beweging van mensen die nergens naar toe lijken te gaan. De man wordt een levende biechtstoel en is verwonderd over het vertrouwen dat hij gratuit krijgt. Alternatieve biechtscènes; die impressies vormen de mooiste passages van het boek. Paladini ontmoet heel wat bekenden, minder bekenden en komt paradoxaal genoeg nog meer te weten van zijn bedrijf, de honger naar macht, het wantrouwen dan toen hij er nog actief was. Zelfs zijn vreemde manier van rouwverwerking maakt hem favoriet voor promotie. Maar dan komen een aantal passages te veel, een niet geloofwaardige plot waarbij hij kortstondig een relatie aangaat met de vrouw die hij redde. Absoluut overbodig. Het einde kan dan wel weer bekoren met een dochter die haar vader vraagt haar leven terug te geven. Ontwaken uit een rouwproces door de wijze woorden van een tienjarige.
De te gewaagde plot kost de auteur wat mij betreft een ster in vergelijking met het prachtige werk ‘De kolibrie’. (zie één van mijn vorige blogs)
Het laatste boek van Zeh dat ik las was ‘Ons soort mensen’. Eigenlijk gaat dit boek op dat elan verder. Als gegeven een kleine dorpsgemeenschap waar de actualiteit evengoed doordringt als in bv. Berlijn. De pandemie maakte een eind aan haar relatie met Robert die als journalist hoge toppen scoort met zijn aanklacht tegen de gebrekkige, onvoldoende maatregelen die de overheid (in paniek) neemt. Hij is voor haar beangstigend principieel geworden. En zo krijg je in het boek een mooi beeld van vrijheid en hoe vrijheid door principes onder dwang komt te staan. Links wordt rechts als het gaat om bescherming van natuur, klimaat, mensen getroffen door een moderne pest. Dora, tot dan werkzaam als copywriter, voelt zich verstikken onder de strenge moraliteit en vlucht naar het platteland. Daar werkt ze zich een bult aan de enorme tuin. Dorpsbewoners duiken op. De buur, een type met een hagenschaar en Nazi-fanaat, een aanhankelijk meisje dat uiteindelijk de dochter van die buur blijkt te zijn, een homokoppel,... Vooroordelen duiken op, twijfel ontstaat. Onder buren is een roman over de menselijkheid van de voorbijganger los van alle grote praat die tot slogans leiden. De manier waarop Zeh dit beschrijft, is vermakelijk en houdt ons een spiegel voor. Maar iets te veel herhaling, iets te veel Blijde Boodschap maakt het boek te emo. Niet het beste boek van haar rijke oeuvre. Door de vele letterlijke herhalingen in het boek lijkt het ook iets te snel geschreven.
Rauw schrijven over de diepste emoties. Zeer emotioneel bezig om bladzijden te vullen met de grootste afgronden die een mens kan zien en nauwelijks overleven. Toch laat je geen traan bij het lezen. Alles is onderkoeld ondanks het soms explosieve karakter van de plot.
Drie broers verzameld bij de dood van hun vader. Samen zitten ze voor het vakantiehuis daar waar zich een tragedie afspeelde. Veel is verdrongen, de littekens zijn pertinent aanwezig. Moeilijke communicatie, flarden herinnering, angst, woede, onbegrip. De overlevenden hebben zichzelf niet overleefd, ze zijn anders geworden.
Beetje bij beetje krijg je zicht op de feiten. Krijg je ook zicht op het waarom van dit zo hoekige gevecht tussen drie broers die niets begrepen van moeder, vader of wat hen bond behalve dan de verdraaide herinnering aan de tragische dood van hun zusje.
Een soort boek dat je eenmaal gelezen, eigenlijk nog eens moet lezen. Om de tweede lezing vast te krijgen. Een pracht van een stijl, een prachtig boek. Het deed mij enorm denken aan de taal en de plot van ‘De bruggenbouwers’ van Zusak (zie een vorige blog). Dezelfde taal, een verhaal dat gelijkaardig start met de dood van vader als nieuw ontmoetingspunt. Toeval?
Het boek leest als een autobiografie. De biologe verhuist naar een desolate streek in Montana. Dankzij haar kennis kan ze er overleven met geringe middelen. Intussen rijdt ze af en toe naar de universiteitsstad om nog wat extra dollars te verdienen of begeleidt ze groepen in de natuur.
Tot daar het saaie begin. En dan komt ‘Vos’ op de proppen. Een echte vos dus en na geduld (van beide kanten?) ontstaat een soort contact tussen Vos en Catherine. Hij blijft komen. Zij verwacht hem. Soms trekken ze er samen op uit. Intussen hoor je de auteur bezig over innerlijk verwerken van moeilijkheden, angsten, … Dat roept dan weer het beeld op van Helen Mac Donald in ‘Schemervluchten’. Auteurs vluchten bij dieren om hun fall & rise te kunnen beschrijven. Dit is echt wel op het randje. Het teveel aan menselijke projectie naar wilde dieren accapareert de auteur goed door haar collega’s of natuurvrienden een cynische toon te laten aanslaan.
Toch heeft het boek te veel weg van een sprookje dat wel dramatisch eindigt door een zware brand. Ecologische boodschap ten top. Maar voor mij geen topper wegens veel te egocentrisch geschreven.
Dit is het eerste deel van een trilogie. Lichtjes te vergelijken met ‘The game of thrones’ maar dan in een toekomstige wereld waar onze planeet peanuts voorstelt.
Drie zaken zijn opmerkelijk in zijn eerste boek (verder ben ik nog niet, maar ze liggen klaar!).
Er wordt ‘gespeeld’ met wetenschap, vooral astrofysica en theoretische natuurkunde. Wie het in Keulen hoort donderen wat dat betreft, raad ik het boek niet aan. Omdat het echt wel de essentie van het verhaal betreft. Er louter ‘doorlezen’ om de plot te vatten, zal wellicht ontgoochelen.
Daarnaast is er een heerlijke mix van fantasie en traditioneel denken. Je ontmoet er Boedhisten, maar ook gekke illusies die toch een summum van creativiteit vragen van de auteur. Bij wijlen hilarisch en zeker spannend.
Ten slotte word je continu eeuwen ver teruggestuurd of doorgezonden. Waar ‘The game of thrones’ een simultaan geografisch uitgesponnen verhaal is over streken gebaseerd op diverse belangrijke culturen, is dit een timelap waar de auteur het gamen gebruikt om die dimensie te overbruggen.
De worsteling met veel Chinese namen moet je erbij nemen. Maar mij hoor je niet klagen. Ik lees en ben spijtig dat ik dit boek niet tegenkwam in de lockdown. Absurde tijden vragen ook om absurd lezen.
Volgende week start ik aan de volgende. Deel 2: “Het donkere woud”. Deel 3: “Het einde van de dood.” Dat belooft!
Het lijkt wel een beproefd recept. Een hoofdfiguur komt op uitnodiging van een bekende, in casu haar broer, terecht op een hotel in de Zwitserse Alpen. Een voormalig sanatorium. Uiteraard zijn er nog een aantal gasten en vanzelfsprekend volgt een sneeuwstorm waardoor het hotel geïsoleerd geraakt van de buitenwereld. Zoals je kunt verwachten, verdwijnen een aantal figuren, overleven een paar mensen dit verhaal niet en zoekt Elin, rechercheur in het gewone leven, naar verbanden en oorzaken.
Met enige aarzeling begon ik te lezen. Ik zag al iets als Christie, of …. van Raven Hall, de revue passeren.
Maar nee, dit boek verdient echt vier sterren. Omdat de plot zeer goed in elkaar zit, de stijl correct en de spanningsboog tot op het einde goed blijft. Dit boek is een goede in zijn soort.
Dit boek zweeft ietwat tussen fiction en non-fiction. Startpunt van de kortverhalen is een vergeten persoon, een verdwenen huis, een vergeten eiland. Hierover wordt een verhaal opgebouwd, soms met heel veel historische feiten en soms vrij fictief maar dan ook wel historisch goed onderbouwd.
Ik kende de auteur van het werk ‘Atlas of Remote Islands’, Particular Books, 2010. Daar houdt de auteur zich op vrij strikte manier bij de feiten: ligging, oorsprong, bevolking, geografie,…
Maar deze inventaris is anders en misschien net te veel een mix, een amalgaam van fictie en non-fictie. Er zitten parels tussen en soms denk je, oh nee.
Wel een pluim voor de prachtig mooie uitgave van Meridiaan. Het verlies wordt grafisch mooi gemaakt door de volle zwarte bladzijden die de verhalen scheiden. Maar schijn bedriegt. De ommezijde van elk zwart blad, lijkt wat op het werk van Thierry De Cordier. Zwart verhult maar bedekt niet alles.
De ondertitel van het boek verklaart veel: “vrouwen als opdrachtgevers, verzamelaars en kunstenaars”.
Dit is een boek naar mijn hart. Je wordt meegesleept door een thema en je leert het historisch belang van vrouwen in de kunst, als kunstenaar maar ook als commercieel genie, kennen en erkennen. Aan de hand van een aantal personen zoals bv. Margaretha van Oostenrijk, Edmonia Lewis, Peggy Guggenheim, ontdek je hoe vrouwen onvergetelijk zijn in wat we nu kunnen meemaken aan kunst. Wie kijkt, merkt ze op in musea, exposities, gallerijen, podia voor actuele kunst. Een verzwegen verhaal dat hier een mooie spreektaal vindt.
Het boek kan je lezen à la bonheur. Per fragment, per persoon. Je mixt waar je zelf wil. Een pluim ook voor de zeer verzorgde uitgave. Leuk is, als je ergens op reis bent eenmaal de pandemie dit toelaat, je gewoon even kan kijken waar wat te zien is. Een goede index met veel info achteraan het boek, helpt je zeker op weg. Dat kan jouw reis vrouwvriendelijker maken dan gedacht!
Na het meesterwerk ‘Ons feilbare denken’ van Nobelprijswinnaar Kahneman was ik benieuwd wat voor nieuwe inzichten nu geboden werden.
De titel is duidelijk. Het gaat om ‘ruis’. Ruis is datgene wat storingen veroorzaakt, een juiste beslissing in de weg staat, interne of externe beïnvloeding niet juist inschat of gewoonweg negeert, het moment van de dag negeert of de psyche van de beslissingsmaker niet kan gecorrigeerd worden.
De auteurs maken dit duidelijk binnen veel vakgebieden: juridische, medische, forensische wetenschap, patentaanvragen, ... De voorbeelden in het boek zijn soms verbijsterend, omdat beslissingen meer afhangen van persoonlijke stemming dan van afgetoetste berekeningen. Een delicaat punt inderdaad: mag een rechter oordelen over iemand als hijzelf met het verkeerde been uit bed stapte? En hoe voorkom je zoiets?
Het duurt te lang vooraleer de auteurs de cases achter zich laten en starten met goede definiets en oplossingen. In die zin is het boek moeilijker verteerbaar dan het andere werk van Kahneman. Maar de laatste 50 bladzijden in het boek zijn echt wel aanbevelingswaardig en ook een praktische gids voor iedereen die beslissingen neemt die het leven van anderen voor jaren kan bepalen.
Antisemitisme is het eerste deel van Hannah Arendts driedelige studie naar de filosofische oorsprong van het totalitarisme (The origins of totalitarianism). Naar aanleiding van de eerste Nederlandse vertaling van dit klassieke essay buigen filosoof Ludo Abicht en historicus Marc Reynebeau zich over Arendts studie naar antisemitisme. We onderzoeken het begrippenapparaat, we bekijken welke (politieke) inzet dit werk heeft gehad en hoe het tot onze eigen tijd spreekt.
Over Antisemitisme:
In dit belangrijke werk beschrijft Hannah Arendt de opkomst van het antisemitisme in Centraal- en West-Europa in de late negentiende en vroege twintigste eeuw. Fascisme en totalitarisme ontstonden juist op het moment dat de natiestaat begon in te storten. Arendt heeft speciale aandacht voor de beruchte Dreyfusaffaire, waarbij antisemitisme voor het eerst gebruikt werd als een instrument van publiek beleid en om het politieke wapen van de massahysterie op te roepen.
Praktisch:
Datum: 17 september
Uur: 19u30
Plaats: Boekhandel De Zondvloed (Mechelen)
Deelname: VOLZET. (opgelet: Wij bieden dit event ook digitaal aan, op dinsdag 21 september)
Annick Vansevenant
voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M
Editie april 2020
De kroon-corona op het werk van lezen. In tijden van verplichte opsluiting geven boeken soelaas. Helemaal niet helaas. Want een boek dat boeit, doet tijd(en) vergeten. Gezien de verplichte fysieke sluiting van De Zondvloed, van bibliotheken, … grasduinen we in ons eigen boekhoudkundig verleden.
Daarom een beetje deze aparte editie. Hierbij een aantal favoriete auteurs, onderverdeeld in diverse genres. Wellicht heb je ze niet allemaal zelf in huis, maar misschien kan je via een ‘hengel’ (reëel of virtueel) samen boeken delen (of ze gewoon bestellen via dezondvloed.store). Dat helpt in het overleven. Bladzijden raken het leven.
Rose Tremain
Nog altijd het mooiste van wat ik ooit las. Zeer toegankelijk en toch verrassend qua diepte. Zin per zin goed gezet. Mijn favoriet is een roman die zich afspeelt binnen het Deense hof, met in de hoofdrol een luitspeler en een koningin. Niets is wat het lijkt maar het drama blijft boeien.
Favoriet boek: ‘Muziek en stilte’.
Robert Walser
Misschien ben ik blij dat ik Walser nooit heb ontmoet. Walser sleet zijn laatste jaren in een psychiatrische instelling. Maar hij schrijft zo indringend juist dat je ietwat ongemakkelijk in je zetel of stoel begint te schuiven tijdens het lezen. Een beetje lichaamsbeweging kan geen kwaad in quarantaine. Mentaal schuif je zeker een aantal dimensies op. Zet je schrap. Walser walst lezers ondersteboven.
Favoriet boek: ‘De vrouw op het balkon en andere prozastukjes’.
Iris Murdoch
Hoeveel kan je schrijven over een paar personages in een beperkte ruimte? Het universum van menselijk contact delen en een spanningsboog onderhouden? Murdoch schreef vaak dikke turven met weinig personages met weinig buitensporig nieuws. Wat gebeurde was een mentale twist die het universum van menselijk denken en doen exact beschrijft. Een dikke roman schrijven over wat in een living van 10 op 6 meter gebeurt. Living! Misschien is het dat wat de UK ok maakt. Dat benepene rare, dat beperkte dat groot denkt of denkt te worden.
Favoriet boek: ‘Bruno’s droom’. Niet aan te raden voor mensen lijdend aan arachnafobie.
Juli Zeh
De stem van het andere, nieuwe Duitsland. Merkwaardige Merkel-achtige auteur wat betreft de manier van observeren, analyseren. Dan weer helemaal geen ‘Angela’ in haar sociale kritiek op benepenheid. Zeh schrijft duidelijk, frappant en cassant. Met een groot sociaal hart al zal ze dit niet laten blijken in haar stijl. Valse bescheidenheid, mensen die van natuur profit maken, de grote principedenkers… een voor een worden ze afgemaakt. In stijl met stijl.
Favoriet boek: ‘Ons soort mensen’.
Per Olov Enquist
De naam zet het kompas aan. Richting noord. De geschiedenis van Scandinavië is ons vreemder dan de roerige tijden in Frankrijk, Italië, Oostenrijk of Spanje. Dat Denemarken ooit heerser was van het noorden, weinigen die het weten. Dat hier een koningshuis regeerde met grote invloed, het lijkt wel een trollenverhaal. Niets van dat bij de pas overleden Enquist. Open en eerlijk inzicht in het noordse denken, historisch goed gefundeerd.
Favoriet boek: ‘ Het bezoek van de lijfarts’.
Peter Hoeg
Deense auteur die wereldwijd bekend werd met ‘Smilla’s gevoel voor sneeuw’. Zeker een aanrader maar mij bekoorde hij veel meer met een hilarisch, spannend, hectisch boek dat jammer genoeg onder de radar bleef. Een boek te gek om te bedenken.
Favoriet boek: ‘De kinderen van de olifantenhoeders’. Als jouw partner gestoord wordt door een onvoorziene lach dan lees je dit boek beter in een eigen kamer. Perfecte lectuur in deze aparte tijden.
En verder…
Niets naar je zin? Probeer dan eens volgende auteurs:
Irvin. D. Yaloom, ‘Nietsches tranen’. Aanrader voor anti-therapeutische filosofen.
Nino Haratischwilli, ‘De kat en de generaal’. Aanrader voor historici die kleine geschiedenissen vergeten.
Graham Swift, ‘En andere verhalen’. Aanrader voor expats UK binnen Europa.
Susan Sontag, ‘De vulkaanminnaar’. Aanrader voor verzamelwoedenaars en andere.
Alessandro Baricco: ‘Zijde’. Aanrader voor wereldreizigers die hun reis naar het Oosten nu in West-Europa doorbrengen.
George R.R. Martin/Frank Herbert
Game of thrones. Goed voor uren leesplezier. De boeken zijn beter dan de verfilming. Heerlijke sleutelroman over historiek, over macht, over lijden en overleven. Zelf ben ik er laat aan begonnen, wegens het vooroordeel dat het ietwat onder ‘mijn’ niveau zou liggen. Niets van. Dit is pure spannende ontspanning en zeer goed geschreven.
Overigens is ook ‘Duin’, een voorloper in hetzelfde genre, een heerlijke aanrader.
Favoriet: ‘Duin’, Frank Herbert.
John Le Carre
MI5. Cold war. Berlijn, Hamburg, Londen, Moskou, Panama,…. Je leert iets over wat omgaat in wat de media bestempelen als ‘intelligence service’. Met inzicht, met Engelse humor en met gevoel voor de mens achter ‘the service’. Deze auteur is totaal niet Fleming. De spanning komt via wat menselijk gebeurt in een te grote wereld waar mensen zoeken naar waarheid en waarheid vooral een strategisch spel wordt. Naar mijn mening meer dan spannend genoeg.
Maar wie het niet heeft voor ‘spionage’-affaires; Le Carre schreef in zijn beginperiode ook gewone misdaadromans, in de sixties.
Favorieten: “Voetsporen in de sneeuw’, ‘Telefoon voor de dode’.
En verder….
Daniël Hecht, ‘Geestdrift’. Aanrader voor getourmenteerde thuiszitters.
Minette Walters, 'De IJskelder' en ‘De beeldhouwster’. Aanrader voor wie een moord wil plegen.
Sarah Waters, ‘Vingervlug’ en ‘Fluwelen Begeerte’. Aanrader voor wie geen moord wil plegen maar met plezier leest over harde tijden.
Laten we het luchtig houden en het hermetische even vergeten. Plezier en herkenbaarheid mogen ook in de korte taal die poëzie nu eenmaal is. Mijn favorieten in gesloten omgeving:
Judith Herzberg, '111 hopla’s'. Niet alle 111 zijn om te lachen. Het lukt je wel bij een 80-tal.
K. Schippers, 'Een leeuwerik boven een weiland'. Twee benen zijn niet voldoende om op te staan. Er is nog een twist van fantasie nodig. Dat is Schippers. Heerlijk, eenvoudig mooi.
Indien er sprake is van rouw lees ik hier wat meest aansluit bij de kern van een afscheid:
Leonard Nolens, 'Manieren van leven'. Dichter.
Julian Barnes, 'Hoogteverschillen'. Romancier.
Zondag 1 december is niet alleen de eerste winkelzondag van de maand, maar om 14 uur kan je in onze boekhandel ook terecht voor de boekvoorstelling van Zilverlingen van Marc Kregting.
Op het programma staan een gesprek over het boek tussen Marc en cultuurcriticus Arne De Winde, een voordracht door acteur Timo Sterckx van een stuk geradicaliseerde taal uit het boek, en last but not least een debat met het publiek over prangende taalkwesties en taalvragen. Voor het laatstgenoemde onderdeel kunnen suggesties worden gemaild naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien.. De bedenkers van de drie origineelste voorstellen krijgen een gratis exemplaar van Zilverlingen. Taal over taal, 1994-2019!
Over het boek
‘Oorspronkelijk wilde ik ridder worden of tuinarchitect’, herinnert Marc Kregting zich. Maar dat was voordat in 1994 zijn debuutboek De gezel verscheen. Kreeg hij toen een vak of een identiteit? Vijfentwintig jaar later maakt Kregting de som op in Zilverlingen – een onbeschaamd geretoucheerde keuze uit zijn columns en notities over taal.
Bent u er graag bij? Stuur een mail met uw naam en het aantal personen naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..
De boekvoorstelling is gratis.
Presentatie van de bundels: 'Sticky Drama' en 'persoonlijk geraakt'
Dominique De Groen gaat na haar fel bejubeld debuut Shop Girl (het balanseer, 2017) flink tekeer in Sticky Drama:
Radioactieve planten dragen vrucht. Twee eilanden bloeden in elkaar leeg. Een ijsberg kotst zijn ingewanden uit. De permafrost ontdooit. Sluimerende bacteriën ontwaken. Ontaarde levensvormen woekeren in een landschap van oerslijm en plastic. De heksen leggen de Tarotkaarten. Een nieuwe boom des levens ontkiemt. Een kleverig drama kondigt zich aan. Nog vijf frames te gaan. De oude dieren zijn schitterend in de nucleaire nacht.
Sis Matthé schrijft, vertaalt (o.a. voor Sabzian) en maakt muziek in het duo Stacks. Hij publiceerde gedichten in freespace Nieuwzuid en Poëziekrant en was een van de 21 dichters voor de 21ste eeuw (Uitgeverij P). persoonlijk geraakt is zijn debuutbundel.
persoonlijk geraakt is de zoektocht naar een klassieke dichtbundel die net op tijd wegdraait, een taalspel met toekomst. Ik, jij en wij worden gemobiliseerd om een vorm van hoop te genereren “onbestemd van afkomst”. Ergens tussen etymologie en een andere taal jagen de gedichten op een lichamelijke stem, op een fysieke naam die ons in staat moet stellen om alsnog persoonlijk te raken.
het is een kwestie van bewijs.
op papier ben ik volkomen
uitgewerkt, op mezelf aangewezen
de man van velen.
Bent u er graag bij? Laat het ons weten via een mail naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. met uw naam, het aantal personen en vermelding van de activiteit.
Meer info over de bundels:
http://hetbalanseer.be/uitgaven/proza/sticky-drama-dominique-groen/
http://hetbalanseer.be/uitgaven/poezie/persoonlijk-geraakt-sis-matthe/
