Gelezen XXXIV

Annick Vansevenant 

voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M

Editie november 2024

Non-fictie

De strijd om de macht, Johny Vansevenant, Lannoo, 2024*****

Hou je vast bij dit boek en lees het best aan tafel. Het gaat om een turf van zowat 800 bladzijden, 1.7 kg zwaar. Starten lijkt een enorme opdracht. Maar schijn bedriegt. De stijl is vlot, snel leesbaar en blijft boeiend voor wie... geboeid is wat betreft het reilen en zeilen van de Belgische politiek.

De neerslag van Vansevenant bestrijkt een behoorlijke periode. Startend bij de laatste regering van Wilfried Martens (1987) tot op de rand van de verkiezingen juni 2024.

Zo zie je figuren als Martens, Dehaene, Verhofstadt, Leterme, Van Rompuy, Di Rupo, Michel, Wilmès en Decroo passeren als premier van de federale staat België.

Vlaams begint de geschiedenis dan bij Luc Vandenbrande. Al moet gezegd dat het accent blijft liggen op het federale niveau.

In het boek ontmoet je cruciale topics, kantelmomenten in ons bestel: de abortuskwestie, de affaire Dutroux, de St-Michielsakkoorden, de dioxinecrisis, de coronapandemie...

Daaronder en daartussen geeft Vansevenant inzicht in wat gaande is, wat onderliggend moeilijk lag of kon werken, wat en wie uiteindelijk het haalde.De strijd om de macht. Een strijd die zich niet altijd afspeelt op het publieke terrein maar vooral binnenskamers, binnen partijen, tussen mensen in eenzelfde partij, wordt beslecht.

Een fantastisch realistisch document over zo’n 40 jaar politiek in ons land. Hoe een radiojournalist er moet zijn om de toon te vatten. Onzichtbaar en altijd aanwezig. Ook dat lees je. In een turf als deze staan geen foto’s. Uiteraard niet. Het is het ultieme verhaal van een radiojournalist. Stem en stemmen capteren. Geen beeld. Louter horen en vatten en samenvatten. Ook hierover lees je. Hoe journalisten uren kloppen zonder resultaat en er toch moeten zijn als de kans zich voordoet. Als luisteraar ben je je hiervan niet altijd bewust. De eerlijkheid en de draagkracht van onafhankelijke media is een rijkdom die ons land niet mag verliezen. In het volgende Trump-tijdperk een absolute must en iets wat we met z’n allen moeten bewaken. Ook wereldwijd.

Dit is een prachtig naslagwerk. Uit het hart (of oor?) geschreven. Het is als een reminiscentie van onze staat van de staat. België. Het bestaat. Meer dan we denken.

Voor alle duidelijkheid: Johny deelt mijn familienaam en de provincie van afkomst maar is niet verwant.

Fictie

Tot het glinstert, Kathy Mathys, Ambo/Anthos, 2024***

Een mooi geschreven boek. De auteur kan schrijven. Dat staat buiten kijf. Maar kan Mathys ook een verhaal brengen zonder een teveel aan extra’s?

De ogenschijnlijke eenvoudige plot vraagt leesconcentratie. Er wordt complex gespeeld met plaatsen, feiten, chronologie. De stijl van het boek is modern, strak, puntgaaf en de dialogen zijn goed geplaatst. In principe kan je dit boek in een paar uur doornemen. Maar dat is buiten de auteur gerekend. Zij maakt het niet gemakkelijk en dus is het worstelen.

Er wordt geschommeld tussen 1996 en 2018. 1996 is de start van een masterclass schrijven geleid door de hoofdfiguur Anna. Ze geeft klas aan vier studenten en er ontstaat een intense band. Uiteraard gaat een klas uiteen, ieder zoekt een richting. Maar er blijven knooppunten. Een van de studenten, Bruce, maakt een mooi debuut maar sterft te jong en in een mist van niet weten.

2018 is het jaar van de ontknoping. Hoe stierf Bruce nu eigenlijk? Wat was de verantwoordelijkheid van de masterclass en hoe kan zijn dochter die in dat jaar (2018) zoekt naar de ware toedracht een antwoord vinden?

Er wordt geschommeld met plaats en tijd. Er wordt intens gependeld tussen Oostende, Brussel, St.-Ives en soms nog een zijstapje Los Angeles en Noord-Frankrijk. Dat ook in diverse jaren. Soms ook gekoppeld aan inzichten. De jaartallen als titels van hoofdstukken zijn van levensbelang.

Neem daarbij nog de parallellen tussen Anna en Bruce, zoals de vroege dood van Anna’s moeder en de al even intens beleefde dood van Bruce’s vader, de kans op depressies en trauma’s en het trage ontrafelen van de dood van Bruce… en je begrijpt waarom dit boek niet leest als een trein.

De plot wordt te complex beschreven voor wat die waard is.

De taalbeheersing maakt veel goed. Net zoals Mathys in haar 'schrijfcursus' ook mooi beschrijft hoe je een verhaal kan of moet maken. Kun je alles verzinnen? Wat is een realiteitsgehalte en hoe ga je daar als beginnend schrijver mee om? Zeer interessante passages die een opening geven van wat Mathys als schrijfdocent zeker doceert. Taal herschept herinnering, zegt lerares Anna.

Maar als het moeilijk wordt om de verhaallijn als lezersherinnering op te roepen, schort er iets.

De titel is goed gevonden. Anna’s moeder was een kunstenares die zeewier als basismateriaal gebruikte. Wanneer is een werk af, vroeg Anna haar ooit. Tot het glinstert, antwoordde haar moeder.

Dat is effectief het moeilijkste aan alle artistiek werk. Hoever ga je met schaven, composities maken, plotten verzinnen, dialogen aanmaken? Wanneer is het net goed en net een stap te ver?

Exact mijn punt over dit boek.

Vrij spel, Richard Powers, Atlas Contact, 2024*****

Een aanrader! Een schitterend boek zowel wat betreft verhaallijnen, stijl, diepgang gekoppeld aan een brede visie op mens, natuur, cultuur en virtuele realiteit.

Het boek laat zich lezen als een film die een aantal decennia bestrijkt. In een vijftal decennia zie je de wereld compleet veranderen. Niet alleen de wereld, ook de mensen die denken iets te realiseren in deze wereld of deze wereld al of niet willen ondergaan.

Onder gaan. Een ander element van dit boek.

Want water en de liefhebberij van wat onderwater leeft en het duiken, krijgen een aanzienlijke rol. Hoofdfiguren kunnen blijkbaar duiken als geen een. Minutenlang onderwater blijven, is hun habitat. En de vreemde onderwaterwereld is net het absurd natuurlijke, de fiction met realiteitsgehalte, een kennismaking met vreemde wezens die aandacht vragen en soms in staat lijken te zijn om te communiceren met de nieuwsgierige duiker.

Er zijn drie hoofdpersonages. Tod, Rafi en Evelyne. Tod is rijk geboren, intelligent en zal een imperium uitbouwen van AI. Een soort mix dus van Musk en Bezos. Starten met backgammon, daarna schaken en uitbreiden naar het Japanse bordspel go wat hij doet met zijn compaan Rafi, zijn speelse uitdager. Deze is arm van afkomst en filosofisch geïnspireerd. Daarnaast is er Evelyne. Een duikster. Haar verhaal is apart en staat ook lange tijd in het boek als een simultaan gegeven. Gefascineerd is ze door wat onderwater te zien is aan leven. Met vallen en opstaan maakt ze een ongeziene carrière.

Op het eiland Makatea in de Stille Oceaan komen de drie figuren samen. Met tegengestelde belangen. Er is iets op komst en de weinige inwoners van het eiland moeten een beslissing nemen aangaande een enorme investering die het eiland kan maken of kraken.

Een boek met veel zijkanten en veel kennis over veel. Geschreven voor het tweede tijdperk Trump.

Vrij spel. Spel en spelen zit er in. Vrijheid is iets waarmee je niet speelt. Uiteindelijk met mondjesmaat verdient.

Intermezzo, Sally Rooney, Ambo/Anthos, 2024*****

Op zich doet dit boek me denken aan romans van Iris Murdoch. Hoe je in een beperkte omgeving, in een familiale omtrek met een beperkt aantal figuranten, een verhaal compleet maakt. In dit boek zijn er twee broers en drie vrouwen aanwezig.

De titel kan ik plaatsen na het lezen van het boek. Misschien een gok. Maar het intermezzo ontstaat na de dood van de vader van de twee broers. Er is Peter en er is Ivan. Familienaam Koubek.

Ivan is een schaker, draagt een beugel en is wat jaloers op zijn broer Peter. Peter is een advocaat, kan het goed zeggen, ziet er leuk uit en versiert vrouwen.

Of nee. Het ligt ietwat delicater. Peter blijft trouw aan Sylvia. Maar Sylvia is door een ongeluk niet meer wat ze was en kan seksueel niet aan zijn verlangens voldoen. Intellectueel zijn ze een stel. Peter houdt ook van Naomi, een aparte young girl, die niet past in zijn professioneel context maar toch wel belangrijker is voor zijn emotionele leven dan hij denkt.

Intussen ontstaat dankzij een schaaktoernooi een romance tussen Ivan en Margaret. Ivan is jonger dan Margaret die ongeveer zo oud is als zijn broer Peter.

Rooney beschrijft het zoals het leven is. Heerlijk nuchter.

Het verhaal bezit een mooie symmetrie. Twee broers. Drie vrouwen. Drie verhoudingen die zich verhouden van jong naar oud in weeral een symmetrische context.

Ivan en Peter begrijpen elkaar niet.

Hun leefwerelden zijn er een van onbegrip en jaloezie en een totaal niet weten en snappen wat er gaande is bij de een of de ander.

Rooney spit het mooi uit. De enorme psychologische draagkracht van haar halve dialogen laten ruimte voor verbeelding. Dit was voor mij het eerste boek dat ik las van deze auteur. Het zal niet de laatste zijn.

Lied van de profeet, Paul Lynch, Prometheus, 2024****

Prachtig geschreven maar moeilijk verteerbaar. Een duister boek over een Ierland waar een militair regime steeds meer mensen en meningen opzij zet. Tot een rebellenleger in de aanval gaat en evengoed terreur en treurnis opwekt.

Hoofdfiguur is Eilish Stack, moeder van vier kinderen en werkzaam als moleculaire biologe. Haar man Larry is werkzaam in de onderwijsvakbond en wordt opgepakt door de Garda. Dan begint de survival van Eilish.

Soms iets te veel en te lang van hangen tussen kinderen, het verleden, de argwaan, de isolatie en de groei van haar kinderen die haar beetje bij beetje ontsnappen. Daarnaast neemt het hoofdpersonage ook nog de rol van mantelzorger op voor haar vader die aan dementie lijdt.

De taal is superb. Maar de lezer moet van traagheid en intensiteit houden, anders hou je dat niet vol.

Naar het einde toe komt er wat spanning en groeit de nieuwsgierigheid hoe Eilish het al bij al overleeft.

Wat me wel enorm trof, is ondanks de fictie die niet onbestaande mogelijkheid, de kans dat in een democratisch land zoiets kan ontstaan. Iets waar wij als, rijke westerlingen, totaal niet op voorbereid zijn. Neem nog maar eens het idee ‘digitale bereikbaarheid’ weg. Dan is de chaos compleet.

Hoor ik in de verte Trump en Musk? Ping en Poetin?

Geen gemakkelijk boek. Maar literair hoogstaand en eentje dat tot nadenken stemt.